9. CECHY DOBREGO RATOWNIKA


I. Spokój i rozwaga
Rozluźniamy wszystkie mięśnie, które nie są potrzebne do działań bieżących. Dotyczy to także mięśni twarzy. Wyrzucamy „na potem” wszystkie zbędne myśli, skupiając je wyłącznie na niesieniu pomocy },

II. Energiczne działanie na rzecz poszkodowanego
A - kolejne postępowania ratownika – od pierwszej do czwartej kolejności (patrz rozdział 2),
B - zaangażowanie do pomocy 4 – 5 osób (ewentualne: współdziałanie w reanimacji, wezwanie pogotowia, zakładanie opatrunków, itp),
C - konsekwentnie realizuj dalsze postępowanie, aż do przekazania poszkodowanego (chorego) w ręce specjalistów.

III. Uzyskanie zaufania chorego oraz otoczenia
Głos spokojny ale zdecydowany; powiadom obce otoczenie, że jesteś ratownikiem. Przy kilku ratownikach, wybierzcie Kierownika Akcji Ratunkowej. Przyjaźnie uspokój chorego przytomnego, że wszystko będzie dobrze. Pamiętaj: już twój głos i dotyk działa leczniczo !!! ),

IV. Świadomość postępowania
MOŻESZ WYKONYWAĆ CZYNNOŚCI RATOWNICZE TAK DŁUGO, JAK DŁUGO MASZ CAŁKOWITĄ PEWNOŚĆ, ŻE TWOJE POSTĘPOWANIE JEST PRAWIDŁOWE I KONIECZNE !!!

V. W razie potrzeby powiadomienie organów ścigania
W przypadku podejrzenia przestępstwa, masz obowiązek powiadomić Policje lub Prokuraturę o swoim podejrzeniu w trybie natychmiastowym. Tym bardziej należy tego dokonać, stwierdzając wypadek drogowy czy jakąś katastrofę. Należy pamiętać, że (ogólnie biorąc) w kolizji drogowej nie ma osób poszkodowanych na zdrowiu a w wypadku drogowym - są ) ,

VI. Kierowanie zasobami ludzkimi,
Należy, w chwili przerwy w udzielaniu pomocy, zdecydowanie i głośno poprosić osoby, zbędne przy jej udzielaniu, o opuszczenie rejonu zdarzenia. Kieruj osobami, które poprosiłeś o pomoc, grzecznie ale zdecydowanie.
Zwracajcie się do siebie, stosując zwrot „Ty”, by skrócić czas przepływu informacji. )

VII. Zachowanie maksymalnej czystości
To oczywiste !!! Jednak stan chorego lub miejsce wypadku mogą to uniemożliwić. Niemniej jednak założenie jałowych rękawiczek chirurgicznych z APP i stosowanie jałowych opatrunków jest jakimś wyjściem z sytuacji. Należy szczególnie podkreślić konieczność
stosowania jałowych opatrunków. Ich rozpakowywanie musi się odbywać na naszych oczach ! Np. gaziki rozpakowane poza naszym okiem, traktujemy jako niezdatne do zastosowania.

VIII. Dbanie o bezpieczeństwo chorego (poszkodowanego)
W razie stwierdzenie takiego zagrożenia – sprawa priorytetowa ! Dotyczy np: źródeł prądu, otwartego ognia, dymu, gazu, drogi i związanego z tym ruchu ulicznego, itp. Chorego (poszkodowanego) przenosi się z zachowaniem zasad transportu poszkodowanego.

IX. Dbanie o bezpieczeństwo własne
Zagrożenia podobne jak w pkt 8.

X. Właściwe rozbieranie chorego (poszkodowanego)
Najpierw zdejmujemy ze zdrowych kończyn i strony ciała a potem z uszkodzonych. Jeżeli odzież przyklei się do ran (lub oparzeń), odcinamy ubranie na obrzeżach nie przyklejonych. W razie obrzęków, np. stopy, rozcinamy odzież czy obuwie ).