4. RATOWNIK A PRAWODAWSTWO POLSKIE

Art. 162 1 Kodeksu Karnego:
"Kto człowiekowi, znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu podlega karze pozbawienia wolności do lat 3".

Istota przestępstwa polega na zaniechaniu niesienia pomocy osobie, znajdującej się w bezpośrednim niebezpieczeństwie.

Rozpatrując powyższe szczegółowo:

1. Przepis nakłada obowiązek niesienia pomocy na każdego, kto jest świadkiem sytuacji, grożącej innej osobie bezpośrednim niebezpieczeństwem. Wyjątkiem od tego są osoby niepełnoletnie, niepełnosprawne i w podeszłym wieku.

2. Sprawcą przestępstwa zaniechania udzielenia pierwszej pomocy może więc być wyłącznie ten, kto ma możliwość udzielenia pomocy.

3. Obowiązek udzielenia pomocy nie istnieje gdy:
a - udzielanie pomocy wiąże się z wysokim ryzykiem dla ratownika,
b - możliwa jest natychmiastowa pomoc osoby lub instytucji do tego bardziej powołanej.

4. Pomoc nie musi być pełna (m.in. w pełni skuteczna) - może zmierzać jedynie do ulżenia w cierpieniu.

Zupełnie inna sytuacja jakościowo zaistnieje w przypadku nieudzielenia pomocy i zgonu poszkodowanego (czy chorego).

Z mocy art. 155 KK (Kodeksu Karnego) traktuje się taką osobę jako winną nieumyślnego spowodowania śmierci.
Kara pozbawienia wolności może sięgnąć nawet do 5 lat. Inne osoby mogą być oskarżone o współsprawstwo.

Niezależnie od odpowiedzialności karnej mogą być, wobec winnych nieudzielenia pierwszej pomocy, wszczęte sprawy
cywilne ze strony rodziny poszkodowanego. Sąd może zasądzać
nawet znaczne kwoty od osób, które zaniechały udzielania
pierwszej pomocy na rzecz ofiar.

3. POZYCJA BEZPIECZNA NA BOKU

Pozycja bezpieczna na boku ma na celu uniemożliwienie przedostania się treści pokarmowej i krwi do dróg oddchowych oraz usuwanie krwi i wydzielin z dróg oddechowych na zewnątrz.
Nieusuwanie natychmiastowe w/w substancji na zewnątrz i przedostanie się ich do pęcherzyków płucnych, powoduje zachłystowe zapalenie płuc. Jest ono groźne dla życia nawet w warunkach szpitalnych.

Opis pozycji:
1/ Chorego umieszcza się na boku.

2/ a - rękę od strony podłoża przesuwamy do tyłu, za jego plecy.
b - drugą jego rękę podkładamy pod policzek z przodu.
(W tej pozycji uzyskujemy względne unieruchomienie barków pacjenta)

3/ Nogę chorego od strony podłoża zginamy w stawie kolanowym, by jej podudzie
było prostopadłe do drugiej nogi, wyciągniętej wzdłuż osi ciała.
(W tej pozycji uzyskujemy względne unieruchomienie bioder pacjenta)

2. KOLEJNOŚĆ POSTĘPOWANIA RATOWNIKA

W pierwszej kolejności:
a- przy braku oddechu u pacjenta - przywrócenie drożności dróg oddechowych i zastosowanie sztucznego oddychania.
b- przy braku akcji serca - zastosowanie pośredniego (zewnętrznego) masażu serca.

W drugiej kolejności:
- zatamowanie krwotoku (patrz - opatrunek uciskowy).

W trzeciej kolejności:
- przy podejrzeniu (rozpoznaniu) wstrząsu - ciepłe okrycie, uniesienie wszystkich kończyn, u chorych przytomnych (wyłącznie!!) podawać napoje.

W czwartej kolejności:
- zamknięcie odmy otwartej lub odbarczenie odmy ciśnieniowej.

W piątej kolejności:
- przy ranach - założenie opatrunku ochronnego.

W szóstej kolejności:
- przy złamaniach i zwichnięciach - założenie opatrunku unieruchamiającego

W siódmej kolejności:
- właściwe ułożenie chorego:
a - przy krwawieniu z ust lub odruchach wymiotnych - w pozycji bezpiecznej na boku.
b - ze złamaniami żeber - na boku z urazem (by uniknąć ruchów opacznych).

W ósmej kolejności:
- osobiste przekazanie chorego fachowcom do transportu i dalszego leczenia.

UWAGA:
Ratownik nie ma leczyć!! Jego zadaniem jest powstrzymywanie postępu choroby czy skutków wypadku, aby w efekcie dalszego leczenia uratować życie, skrócić okres rekonwalescencji oraz zmniejszyć niebezpieczeństwo kalectwa czy powikłań.

KAŻDY Z NAS MOŻE SIĘ ZNALEŹĆ... "PO TAMTEJ STRONIE"

PIERWSZA POMOC PRZEDLEKARSKA

1. PIERWSZA POMOC (PRZEDLEKARSKA, DORAŹNA)

Pomoc doraźna to działanie wieloetapowe zespołu ludzi z użyciem
sprzętu. Celem jest zlikwidowanie zagrożenia życia poszkodowanego w
wypadku czy ofiary nagłego zachorowania.
Wyróżniamy następujące etapy pomocy doraźnej:
I etap: a) pomoc przedlekarska (tzw. pierwsza pomoc przedlekarska) -
- zawarta w tej instrukcji,
b) pomoc lekarska (np. karetki pogotowia z lekarzem w miejscu
wypadku).
II etap: - szybki i właściwy transport (Izba Przyjęć Szpitala, sala zabie-
gowa Działu Pomocy Doraźnej) z dalszym kontynuowa-
niem działań diagnostycznych i leczniczych.
III etap: - dalszy transport z miejsc docelowych etapu II do sali operacyj-
nej, oddziału intensywnej opieki medycznej (OIOM-u) lub
sali właściwego oddziału z wykorzystaniem pełnego zaple-
cza diagnostycznego i konsultacji wysokiej klasy specjalistów.